Έχοντας μόλις γυρίσει από ένα live, και όχι οποιοδήποτε live άλλα ενα live που περίμενα καιρό, και έχοντας πάρα πολύ καιρό να πάω σε μεγάλη συναυλία θέλω να γράψω μερικά (κρα) σχόλια για τις συναυλίες γενικότερα.
Καταρχήν να μιλήσω για τις δύο μεγαλύτερες αδικίες στα live:
1ον Το να είσαι κοντός είναι η κατάρα των συναυλιών. Δεν αναφέρω καν ότι δεν βλέπεις τη σκηνή, αφού δεν βλέπεις ουτε την γιγαντοθώνη! Περνάς όλη τη συναυλία μαθαίνοντας απέξω τα μπλουζάκια των μπροστινών, προσπαθώντας να βρεις κάποια οπτική τρύπα που να φαίνεται μια γωνίτσα της οθόνης και τρόγωντας και καμια ιδρωμένη μασχάλη στο πρόσωπο που και που. Η μόνη λύση είναι το τηλεσκόπιο των υποβρυχίων.
2ον Γιατί οι άντρες να μπορούν να βγάλουν τις μπλούζες τους και οι γυναίκες όχι; Κάνει τόση ζέστη, βλέπεις τον τύπο μπροστά με την μπλούζα στον αέρα σαν λάβαρο και ζηλεύεις που δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο.
Τώρα, όντας στη δυσάρεστη θέση να απογοητευτώ από τη συναυλία που τόσο περίμενα, παρατήρησα τα εξείς στοίχεια που υποδυκνύουν μια αποτυχημένη ή τουλάχιστον κατά την προσωπική σου άποψη απογοητευτική συναυλία. Αν λοιπόν κατα τη διάρκεια μιας συναυλίας συμβούν κάποια ή όλα από τα παρακάτω γεγονότα κάτι δεν πάει κάλα:
Και δυστυχώς μου συνέβησαν όλα....
1) Ενώ παίζει κανονικά το συγκρότημα συζητάς με την παρέα σου για άσχετα εντελώς θέματα. Ειδικά όταν πιάσετε θέματα σχολής, μαθημάτων, δουλειάς κλπ τότε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα.
2) Καταφέρνεις να στρίψεις και να καπνίσεις τουλάχιστον 3 ολόκληρα τσιγάρα, ενώ είσαι αρκετά μπροστά στην αρένα και όχι όταν παίζει μπαλάντες...
3) Βγάζεις μια σακούλα πατάτακια και αρχίζεις να την μοιράζεσαι με την παρέα σου...και όχι επειδή πεινάτε...
4) Χασμουρίεσαι τουλάχιστον 4 φορές, χωρίς να είσαι όντως κουρασμένος.
5) Παρατηρείς άλλα πράγματα (τον κόσμο γύρω σου, το ύψος των κάγκελων, τις κερκίδες) αντί για το συγκρότημα.
6) Απαντάς σε μηνύματα και σηκώνεις τηλέφωνα χωρίς να σε ενοχλεί ή να σε αποσπά.
Είναι κρίμα, όταν είσαι άτομα που δεν έχει τις συναυλίες σαν σπορ, να πηγαίνεις σε ένα live που περίμενες τουλάχιστον 6 μήνες και τελικά να φεύγεις με μια γέυση απογοήτευσης...Το επόμενο αγαπημένο συγκρότημα που θα έχω την τύχη να δω, ελπίζω να είναι καλύτερο επί σκηνής.
Καταρχήν να μιλήσω για τις δύο μεγαλύτερες αδικίες στα live:
1ον Το να είσαι κοντός είναι η κατάρα των συναυλιών. Δεν αναφέρω καν ότι δεν βλέπεις τη σκηνή, αφού δεν βλέπεις ουτε την γιγαντοθώνη! Περνάς όλη τη συναυλία μαθαίνοντας απέξω τα μπλουζάκια των μπροστινών, προσπαθώντας να βρεις κάποια οπτική τρύπα που να φαίνεται μια γωνίτσα της οθόνης και τρόγωντας και καμια ιδρωμένη μασχάλη στο πρόσωπο που και που. Η μόνη λύση είναι το τηλεσκόπιο των υποβρυχίων.
2ον Γιατί οι άντρες να μπορούν να βγάλουν τις μπλούζες τους και οι γυναίκες όχι; Κάνει τόση ζέστη, βλέπεις τον τύπο μπροστά με την μπλούζα στον αέρα σαν λάβαρο και ζηλεύεις που δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο.
Τώρα, όντας στη δυσάρεστη θέση να απογοητευτώ από τη συναυλία που τόσο περίμενα, παρατήρησα τα εξείς στοίχεια που υποδυκνύουν μια αποτυχημένη ή τουλάχιστον κατά την προσωπική σου άποψη απογοητευτική συναυλία. Αν λοιπόν κατα τη διάρκεια μιας συναυλίας συμβούν κάποια ή όλα από τα παρακάτω γεγονότα κάτι δεν πάει κάλα:
Και δυστυχώς μου συνέβησαν όλα....
1) Ενώ παίζει κανονικά το συγκρότημα συζητάς με την παρέα σου για άσχετα εντελώς θέματα. Ειδικά όταν πιάσετε θέματα σχολής, μαθημάτων, δουλειάς κλπ τότε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα.
2) Καταφέρνεις να στρίψεις και να καπνίσεις τουλάχιστον 3 ολόκληρα τσιγάρα, ενώ είσαι αρκετά μπροστά στην αρένα και όχι όταν παίζει μπαλάντες...
3) Βγάζεις μια σακούλα πατάτακια και αρχίζεις να την μοιράζεσαι με την παρέα σου...και όχι επειδή πεινάτε...
4) Χασμουρίεσαι τουλάχιστον 4 φορές, χωρίς να είσαι όντως κουρασμένος.
5) Παρατηρείς άλλα πράγματα (τον κόσμο γύρω σου, το ύψος των κάγκελων, τις κερκίδες) αντί για το συγκρότημα.
6) Απαντάς σε μηνύματα και σηκώνεις τηλέφωνα χωρίς να σε ενοχλεί ή να σε αποσπά.
Είναι κρίμα, όταν είσαι άτομα που δεν έχει τις συναυλίες σαν σπορ, να πηγαίνεις σε ένα live που περίμενες τουλάχιστον 6 μήνες και τελικά να φεύγεις με μια γέυση απογοήτευσης...Το επόμενο αγαπημένο συγκρότημα που θα έχω την τύχη να δω, ελπίζω να είναι καλύτερο επί σκηνής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου