Το θέμα είναι να αντισταθείς...στο μυαλό, στη συνείδηση. Το θέμα είναι να μείνεις άθικτος, ανεπηρέαστος. Να μην σε παρασύρει αυτό το αποχαυνωμένο ρεύμα της μάζας. Να μην λησμονήσεις όλα αυτά που πίστευες τόσο καιρό και πάνω από όλα να μην σταματήσεις να βρίσκεις την αλήθεια στη λογική, τη δική σου λογική. Να μην σε πείσουν. Να μην σε διαφθείρουν. Να μην σε αλλάξουν.
 Σε καιρούς δύσκολους σαν κι αυτούς αυτό είναι το πιο σημαντικό. Σε καιρούς σαν κι αυτούς ο κόσμος γίνεται ευάλωτος, εύπιστος, καθοδηγούμενος σαν μικρό παιδί. Σε καιρούς σαν κι αυτούς ο κόσμος γίνεται όλος μια ενιαία μάζα που ζητάει μόνο δύο πράγματα:  Έναν υπαίτιο και έναν σωτήρα. Κινείται στα τυφλά με μια μανιώδης ανάγκη για εκδίκηση  και μια άλλη για σωτηρία. Οι εχθροί τους γίνονται ξαφνικά σωτήρες και η μάζα τους ακολουθεί πιστά. Οι άνθρωποι-πρόβατα γίνονται άνθρωποι-αγρίμια έτοιμοι να κατασπαράξουν με μανία οτιδήποτε μπορεί να ευθύνεται για την κατάσταση αυτή. Οι συνειδήσεις αλλάζουν, η ανθρώπινη αλληλεγγύη χάνεται, όλα κυριεύονται από την ανάγκη της επιβίωσης και της απόδοσης δικαιοσύνης. Το παράλογο κυριαρχεί σε κάθε πρόταση. Ο φόβος παίρνει άλλες διαστάσεις, γίνεται ένας απροσδιόριστος φόβος για τα πάντα. Η μάζα έχει πειστεί. Πλέον δεν κοιτάει το δέντρο αντί για το δάσος. Μετά την πυρκαγιά πιστεύει ότι έφταιγε το δάσος που ήταν εκεί.