Μερικές φορές κάνω κάποιες σκέψεις...
Σκέφτομαι έναν κόσμο λίγο διαφορετικό......Που δεν θα υπάρχει κανένας ανώτερος, κανένας αρχηγός...Κανένας πλούσιος και κανένας φτωχός...Κανένας πιο σεβαστός από τον άλλον...Λίγο μονότονο ε?

Ύστερα σκέφτομαι τον κόσμο σήμερα.... Σκέφτομαι αυτόν που έχει μια βίλα και κυκλοφορεί με μπράβους για να μην του επιτεθεί κανένας από αυτούς τους φτωχούς που ζουν στο στενό παρακάτω, σκέφτομαι αυτούς που αφήνουν παιδιά να πεθάνουν για να μήν ξοδέψουν περισσότερα χρήματα ώστε να αλλάξουν το εργοστάσιο τους να μην μολύνει τα νερά, σκέφτομαι αυτούς που μας προστατεύουν πουλώντας ναρκωτικά και χτυπώντας άστεγους, πρεζάκια, και άνεργους μετανάστες, σκέφτομαι αυτούς που σκοτώνουν στο όνομα της σημαίας, σκέφτομαι αυτούς που μας χαρίζουν την ελευθερία μας αλλά γεμίζουν παντού κάμερες με πρόφαση την ασφάλεια μας, σκέφτομαι αυτούς που μας "δανείζουν" χρήματα ζητώντας μετά τα διπλά.

Κι ύστερα σκέφτομαι... Να γκρεμίσω τη βίλα, να κάψω το εργοστάσιο, να πετάξω μια μετρα στους "προστάτες" μου, να κάψω τη σημαία και την κάμερα, να σπάσω την τράπεζα.

Όμως μετά θυμάμαι... πως αυτά που θέλω να κάνω τα κάνουν οι αλήτες, οι ακραίοι, οι περιθωριακοί, οι χουλιγκανς, οι φανατισμένοι...έτσι μου έχουν πεί... και πως αυτοί είναι ταραξίες, και τρομοκράτες και όχι σωστοί και έντιμοι πολίτες όπως εγώ και οι φίλοι μου. Και σίγουρα αυτοί που το είπαν έχουν δίκιο, γιατί φαίνονταν άνθρωποι μορφωμένοι, φορούσαν ακριβά κουστούμια και μιλούσαν πολύ ωραία...και ήταν και στην τηλεόραση... Αρα λοιπόν, μάλλον εγώ έκανα το λάθος. Ναι! Εκανα λάθος! Πάω τώρα να ανοίξω για λιγο την τηλεόραση και μετα να κοιμηθώ κι εγώ σαν έντιμος πολίτης. Κι αν ποτέ μου ξαναπεράσουν αυτές οι σκέψεις, θα τις διώξω αμέσως! Δεν θέλω να είμαι όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που λένε.
Καληνυχτα...

Τι γυρεύεις εσύ μεσα στην νύχτα των άλλων?? (Για τον αγγελακα....)

Ο Αγγελάκας ήταν αυτός που θαύμαζα περισσότερο. Ήταν αυτός που θα ήθελα να είναι πατερας μου, θείος μου, δάσκαλός μου. Ήταν αυτός που πίστευα ότι μπορούσα να κάτσω μαζί του με τις ώρες να συζητάω και κυρίως αυτός που με γέμιζε ελπίδα, ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Θαύμαζα την μουσική και τους στίχους του Μέσα στα τραγούδια του έβρισκα τον εαυτό μου, τους προβλημματισμούς μου, τις ιδέες μου. Ήταν ο άνθρωπος που ήθελα περισσότερο απο οποιονδήποτε αλλον, να γνωρίσω και να συζητήσω μαζί του.

Κάποια στιγμή έμαθα ότι έπαιρνε πρέζα. Απογοητεύτηκα λίγο. Όλα αυτά τα τραγούδια που μιλούσαν για ελευθερία, για αντίσταση, για επανάσταση ήταν γραμμένα από κάποιον ο οποίος ήταν εξαρτημένος από την πιο ηλίθια εξάρτηση που υπάρχει. Απο κάποιον που την ώρα που τα έγραφε, απλώς είχε πάρει τη δόση του. Παρ' όλα αυτά συνέχιζα να τον θαυμάζω. Άλλωστε (μεταξύ μας) ποιος τραγουδιστής δεν έχει πέσει κάπου (είτε λέγεται ποτό, είτε πρέζα, είτε κόκκα). Και στην τελική δεν έχω προβλημμα με τα πρεζάκια. Πως να χω, αφού τόσοι άλλοι τραγουδιστές που εκτιμώ πολύ, ήταν και αυτοί εξαρτημένοι.

Ύστερα όμως άρχισα να βλέπω κλιπάκια του στο mad και συμμετοχή στα mad music awards, συνεντευξεις παντού, φωτογραφίσεις, cd σε περιοδικά που παλαιότερα τα έκραζε, τον τσίπρα να "τραγουδάει" στιχάκια του ως απαντήσεις σε άλλους πολιτικούς, και να τον ακούω σε συναυλίες του να την μπαίνει σ'αυτούς που του φώναζαν "Ω ειν'ωραία στον παράδεισο".... Ποιος? Ένας άνθρωπος που πριν από μερικά χρόνια, πριν τον καταπιεί κι αυτόν το πηγάδι της μουσικής βιομηχανίας, του χρήματος και της δόξας, αρνούνταν να δώσει συνεντεύξεις στα ίδια περιοδικά που τώρα φωτογραφίζεται στο εξώφυλλο λέγοντας ότι είναι εμπορικά, αποδοκίμαζε όλους αυτούς που "ξεπουλιούνται στην tv", και απευθυνόταν "στα παιδιά που βράζει το αίμα τους", όπως έλεγε σε συνεντευξεις του. Λοιπον? Τώρα τι? Ξεπουλήθηκε κι αυτός? ή μήπως άλλαξε το κοινό που απευθύνεται?

Και κάπως έτσι ένα "είδωλο" μου, ένας άνθρωπος που θαυμαζα και πίστευα γκρεμίστηκε, γεμίζοντας με απογοητευση.

Λοιπον, τελικά χάθηκες μέσα στην νύχτα των άλλων?.....

.....

ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ !!

Είστε όλοι κουκουλοφόροι!
Μόνο που οι κουκούλες σας έχουν και σχέδια.
Έχουν ζωγραφισμένα πρόσωπα, που γελάνε ή θλίβονται
Έχουν ζωγραφισμένα τα πρόσωπα που θέλετε να βλέπουν οι άλλοι
Έχουν ζωγραφισμένα ψεύτικα πρόσωπα
Και δεν τις βγάζετε ποτέ
Ζείτε μ’αυτές.
Μεγαλώνετε μ’ αυτές
Ερωτεύεστε μ’ αυτές
Κι αν καμιά φορά τύχει κάποιος να την βγάλει
Τότε όλοι θα δούν ένα πρόσωπο περίεργο
Ένα πρόσωπο ξένο
Ένα πρόσωπο αλλιώτικο
Τότε όλοι θα απορήσουν
Θα φοβηθούν
Θα τρομάξουν
Και θα του ζητήσουν να την ξαναφορέσει
Γιατί ο κόσμος τρομάζει με την αλήθεια
Ο κόσμος τρομάζει με το πρόσωπο πίσω απ’ την κουκούλα
Ο κόσμος αγαπάει το ψέμα
Ο κόσμος αγαπάει τις μεταμφιέσεις
Ο κόσμος προτιμά την ζωγραφιά
Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων
Σε ένα πάρτυ μασκέ, με μεταμφιέσεις ίδιες μεταξύ τους
Πετάξτε επιτέλους τις γελοίες κουκούλες σας
Κοιτάξτε ο ένας τα μάτια του άλλου
Δείξτε το αληθινό σας πρόσωπο
Είστε όλοι άγνωστοι κουκουλοφόροι!!!