Αγαπητοι κυριοι υπουργοι, αγαπητοι κύριοι δημοσιογράφοι

κύριοι της κάλπικης ενημέρωσης και της πλαστής εικόνας,

Βγαίνετε και λέτε για το πλιάτσικο που συμβαίνει στα πολυκαταστήματα. ΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΣΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ?

Λοιπόν δεν με νοιάζει αν ένας αλλοδαπός πάρει 5 λάπτοπ και τα πουλήσει για να φάει, απ' τη στιγμή που δεν μπορούν να ζήσουν σαν άνθρωποι σ' αυτη τη χώρα

Βγαίνετε και λέτε για άμυνα. ΠΟΣΗ ΑΜΥΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΚΡΑΝΟΣ, ΑΣΠΙΔΑ, ΟΠΛΟ, ΓΚΛΟΜΠ, ΑΡΒΥΛΕΣ, ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕ ΕΝΑ ΜΑΝΤΗΛΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ?

Ποιος έχει ανάγκη για άμυνα λοιπόν?

Βγαίνετε και λέτε για 200 καμένα μαγαζιά, ψάχνετε τους ενόχους και δίνεται αποζημιώσεις. ΓΙΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΜΕΝΑ ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΔΑΣΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ? ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΑΤΕ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΘΥΠΟΥΡΓΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ? ΨΑΞΑΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΟΥΣ? κάηκαν τόσα σπίτια, καταστράφηκαν τόσες οικογένειες για να χτιστούν επιχειρήσεις. Και ο κόσμος αντί να τα βάζει με αυτούς, τα βάζει με εκείνους που καίνε τις επιχειρήσεις.

Δεν με νοιάζει λοιπόν για τα 200 καμένα μαγαζιά. Με νοιαζει για τα χιλιάδες στρέμματα δάσους που κανείς δεν κατηγορήθηκε! Μήπως όμως και κάποια απο τα καμένα μαγαζιά τα κάψατε εσείς? Για ψάξτε λίγο στα αστυνομικά σας τμήματα

Βγαίνετε και λέτε ότι τις ζημίες θα τις πληρώσω από την τσέπη μου. ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΟΥ ΤΡΩΤΕ, ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΣΑΣ, ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ??

Δεν με νοιαζει λοιπόν αν πληρώσω το ελάχιστο ποσό που απαιτείται για να αγοράσετε καινούριο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δεν είναι ούτε το 1/100 απο τα λεφτά που μου έχετε φάει τόσα χρόνια.

Βγαίνετε και λέτε για αγανακτισμένους καταστηματάρχες απο τις ζημιές που προκλήθηκαν. ΟΙ ΖΗΜΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ!

Κανονικά με το κράτος έπρεπε να είναι αγανακτισμένοι

Και παρότι έχετε το θράσος να λέτε όλα αυτά η σιωπή κυριαρχεί. η σιωπή κυριαρχεί:

όταν πυροβολούν στον αέρα

όταν χτυπάνε μαθητές

όταν αθωώνονται οι δολοφόνοι

όταν ξυλοκοπούνται μετανάστες

όταν διαστρεβλώνεται η αλήθεια

όταν σκοτώνεται ένα 15χρονο παιδί

Δεν με νοιάζουν τα καμένα μαγαζιά, οι ασφαλιστικές τους και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Δεν με νοιαζει αν ανάβεται κεράκια σε πλατείες και αν προσφέρετε...δάνεια (!) στον κόσμο. Με νοιαζει που μπορείτε και κοιμάστε ήσυχοι τα βράδια, με νοιάζει που οι δολοφόνοι μένουν ατιμώρητοι, με νοιάζει που συνεχίζουν να πυροβολούν και να χτυπούν, με νοιάζει που ο Αλέξης πέθανε....

Κι ο δολοφόνος δεν είναι ένας! Είστε εσείς! Εσείς που εκμεταλλεύεστε έναν θάνατο για τα πολιτικά σας συμφέροντα, εσείς που διαστρεβλώνετε τα γεγονότα, αλλά και όλοι αυτοί που πιστεύουν την διαστρεβλωμένη αλήθεια από τους καναπέδες τους. Είναι οι προβοκάτορες, οι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι, οι πολιτικοί, οι αστυνομικοί, οι απαθείς πολίτες.

Ντροπή σας!

Και να θυμάστε κύριοι....και οι πέτρες μπορούν να εξοστρακιστούν.....

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ

Δεν μιλάμε για μια δολοφονία. Μιλάμε για ένα πλήθος ανθρώπων που συμμετέχουν σαυτή!

ΝΤΡΟΠΗ σαυτούς που εκμεταλεύονται τον θάνατο ενός 15χρονου παιδιού για την προβολή των κομματικών τους συμφερόντων

ΝΤΡΟΠΗ σαυτούς που ενδιαφέρονται περισσότερο για την ύλη παρά για τον συνάνθρωπο

ΝΤΡΟΠΗ σαυτούς που συνεχίζουν να πυροβολούν στον αερα

ΝΤΡΟΠΗ σαυτούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν θα γιορτάσουν όμορφα και ήσυχα τα χριστούγενα τους

ΝΤΡΟΠΗ σαυτούς διαστρεβλώνουν την αλήθεια

ΝΤΡΟΠΗ σαυτούς που πιστεύουν την διαστρεβλωμένη αλήθεια απο τους καναπέδες τους

ΝΤΡΟΠΗ σαυτούς που πιστεύουν για οποιονδήποτε λόγο ότι σε κάποιον άνθρωπο (πόσο μαλλον σε ένα 15χρονο παιδι) αξίζει ο θάνατος

ΝΤΡΟΠΗ στην ψεύτικη θλίψη, στα ψεύτικα τριαντάφυλλα, και στα τάχα θλιμένα βίντεο με υποκρουση κατσιμιχαίων/παπακωνσταντίνου κλπ

ΝΤΡΟΠΗ σαυτούς που προσπαθούν να αθωώσουν έναν δολοφόνο

ΝΤΡΟΠΗ σαυτούς που κάθονται στην καρέκλα του γραφείου τους και τσακώνονται μέσα σε ενα φόρουμ λέγοντας αερολογίες, ενώ έξω κινδυνεύουν τα παιδιά τους

ΝΤΡΟΠΗ σαυτούς που το μόνο που τους νοιάζει είναι να ανεβάσουν τα νούμερα του καναλιού τους

ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΣΤΟΝ ΦΟΝΟ, ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ!

Ενα βράδυ, ξάφνου ξύπνησα
Σ'ενα μέρος παράξενο και θλιβερό
Κοιταξα γύρω τρομαγμένη
Μα όλα ήταν άγνωστα και σιωπηλά.

Είδα τα μάτια σου κλειστά και τρομαγμένα
Και κάποια δάκρυα που έσταζαν απο το πρόσωπο σου
Και τότε κατάλαβα,
Hμουν χαμένη μεσα στο όνειρο σου

Γιατί είναι όλα σκοτεινά εδώ?
Σκιές αθόρυβες περνούσαν σαν φαντάσματα
Μια παγωνιά απλονώταν σαν πέπλο σκοτεινό




Υστερα σκέφτηκα για λίγο..χαμογέλασα
Πήρα πινέλα, χρώματα, τα πιο ομορφα τραγούδια
Με ενα σχοινι τους εφιαλτες εδεσα
ζωγράφισα φτερά στα αγγελούδια

Εφτιαξα ήλιους παιδικούς, νότες παραμυθένιες


Και με αστρόσκονη έγραψα στη λίμνη "σαγαπώ"

Κοιμήσου μικρέ άγγελε, και μην φοβάσε πια
Ο εφιάλτης πέρασε, όλα γελούν ξανά
Κι αν με ψάξεις θα με βρείς κρυμμένη στα όνειρά σου
Να κρατάω καθε νύχτα μακρία τα δάκρυα σου

Για τον Αγγελάκα (Νo 2)

To παρακάτω είναι ουσιαστικά φτιαγμένο ή έστω επηρεασμένο από τους τίτλους των τραγουδιών απο τις τρύπες. Αφιερωμένο στον Γιάννη Αγγελάκα, που έχει χαρίσει στην ελληνική ροκ υπέροχα τραγούδια και που ελπίζω να μην ξεπουληθεί κι αυτός όπως τόσοι αλλοι, αλλά να παραμείνει μια ταξιδιαρα ψυχή.

Έφτιαξες χάρτινα τσίρκα σε μια κοντινη αμερική
Εκανες φίλους ακροβάτες και όλους τους δράκους της Γης
Ανετειλες σε μια καινούρια γιορτή
Και στον παράδεισο έψαξες ερωτευμένους σχειζοφρενείς

Καποιο βράδυ πλανέθηκες απο ενα ασχημο όνειρο
Πηρες το τρενο για την πατρίδα που μίσεις
Κι ας μην χωρούσες πουθενά, την μάσκα σου δεν εκρυψες
ακουσες την αγάπη, σαν να ταν η πρώτη φόρα που τη ζεις

Μοναχα προσεξε, μην γινεις κι εσυ οπως οι αλλοι
μην γίνεις τοσο ελαφρυς που χαθεις μεσα στη νυχτα τους
Μην γεμίσεις την καρδιά και το κεφάλι σου χρυσάφι
Και γίνεις κι εσυ ενα παιδί κανονικό, στην αυτοκρατορια των αναπείρων τους

Ρεκβιεμ

Θα θρηνήσω απόψε,

Για τα παιδιά που χάθηκαν
Στην δύνη ενός πολέμου
Για το ματωμένο φεγγάρι
Που χρόνια ψάχνει διαφυγή στ’ αστέρια
Για τους προδομένους έρωτες
Που κρύφτηκαν στον ουρανό ενός καλοκαιριού
Για σένα
Που φοβήθηκες τα λόγια της αγάπης
Για τις ψυχές όλων αυτών
Που χρόνια τώρα σαπίζουν φυλακισμένες σε κελιά

Θα δοξάσω απόψε,

Τους ρομαντικούς αυτόχειρες
Που άφησαν την γη για να γιορτάσουν στο φεγγάρι
Τους ξεχασμένους αγωνιστές
Που χάθηκαν για μια ιδέα
Τους πλανεμένους ταξιδιώτες
Που ακολουθούν μονάχα το φύσημα του ανέμου
Τους μεθυσμένους ποιητές
Που μεθούν με κρασί, στίχους και έρωτα
Τα νεραϊδένια παραμύθια
Που στα όνειρα μου κάθε νύχτα ζωντανεύουν
Όλους αυτούς
Που τις νύχτες ονειρεύονται έναν άλλον κόσμο….

Απλα κατι να αλλαξει

Θελω να ξυπνήσω
Από τον λήθαργο τόσων αιώνων,
Να σηκώσω το πέπλο
Που σιωπηλά μου κρύβει τον κόσμο

Θέλω να νιώσω
Την αλήθεια των ματωμένων εικόνων
Να δώ στην ομίχλη
Την ζωη χαραγμένη στο δρόμο

Θέλω να αγγίξω
Τον βυθό της παγωμένης λίμνης
Να πιω σ’ ένα βράδυ
Το νερό που απ’ τον ηλιο κυλά

Θελω να σπάσω
Την σιωπή της ατέλειωτης γαλήνης
Να δω στο σκοτάδι
Τον οριζοντα να παίρνει φωτιά….

Νυχτερινή περιπλάνηση

Το κόκκινο φεγγάρι απόψε θα ρωτήσω
Μήπως ο έρωτας, χάθηκε στο φώς του
Μήπως η αγάπη έσβησε, στις ματωμένες του ακτίνες
Μήπως η αλήθεια κρύφτηκε, στην σκοτεινή πλευρά του

Την αγριεμένη θάλασσα απόψε θα ρωτήσω
Μήπως η ευτυχία κοιμήθηκε στον ασημένιο αφρό της
Μήπως η ελπίδα πνίγηκε στα πορφυρά της βάθη
Μήπως τα όνειρα ταξίδεψαν μακριά, στα πέρατά της

Κι εσένα, εσένα θα ρωτήσω
Αν ξέρεις ότι η αγάπη πονάει σαν πυρωμένο ξυράφι
Αν ξέρεις το μυστικό των μεθυσμένων παλιάτσων
Αν οι ψυχές των εραστών γίνονται κάποτε αστρόσκονη
Κι αν τελικά αυτός ο κόσμος θα αλλάξει ποτέ…..

Μερικές φορές που με πιάνει μια αγνωστη μελαγχολια

Είναι μια άγνωστη σκια
Ερχεται και με βρίσκει μερικές φορές
Μερικές μοναχικές νύχτες
Με στοιχειώνει και μου κρατά για λίγο συντροφιά
Ζητάει απαντήσεις σε ανύπαρκτες ερωτήσεις
Ζητάει να σβήσει μια φωτιά που δεν έχει ακόμα ανάψει
Ψάχνει γριζα σύννεφα να βρει σε έναν γαλάζιο ουρανό
Ψαχνει αιτίες και λύσεις, αφορμές και εξηγήσεις
Φοβάται φόβους παιδικούς, ανύπαρκτους
Παίζει ζογγλερικά με δάκρυα ξωτικών
Φτιάχνει ιστορίες τρομακτικές
Γκρεμίζει τους πύργους που έχτισα από όνειρα
Σκοτώνει κάθε τι χαρούμενο κι όμορφο
Και μου χαρίζει μια πικρή σταγόνα μελαγχολίας
Πριν φύγει μου αφήνει μονάχα μερικές σκέψεις
Και ίσως κι ένα ποίημα σαν κι αυτό
Και μια υπόσχεση πως θα γυρισει
Και θα γυρίσει. την πιο κρίσιμη στιγμη,
Όταν θα έχω σχεδόν ζαλιστεί από την ευτυχία
Κι αν καμιά φορά αργήσει να με επισκεφτεί
Την νοσταλγώ
Αρχίζω να φοβάμαι μακριά της
Να τη ζητάω, να την ψάχνω
Την αγαπώ και την μισώ αυτή την άγνωστη σκιά.

Μερικές φορές κάνω κάποιες σκέψεις...
Σκέφτομαι έναν κόσμο λίγο διαφορετικό......Που δεν θα υπάρχει κανένας ανώτερος, κανένας αρχηγός...Κανένας πλούσιος και κανένας φτωχός...Κανένας πιο σεβαστός από τον άλλον...Λίγο μονότονο ε?

Ύστερα σκέφτομαι τον κόσμο σήμερα.... Σκέφτομαι αυτόν που έχει μια βίλα και κυκλοφορεί με μπράβους για να μην του επιτεθεί κανένας από αυτούς τους φτωχούς που ζουν στο στενό παρακάτω, σκέφτομαι αυτούς που αφήνουν παιδιά να πεθάνουν για να μήν ξοδέψουν περισσότερα χρήματα ώστε να αλλάξουν το εργοστάσιο τους να μην μολύνει τα νερά, σκέφτομαι αυτούς που μας προστατεύουν πουλώντας ναρκωτικά και χτυπώντας άστεγους, πρεζάκια, και άνεργους μετανάστες, σκέφτομαι αυτούς που σκοτώνουν στο όνομα της σημαίας, σκέφτομαι αυτούς που μας χαρίζουν την ελευθερία μας αλλά γεμίζουν παντού κάμερες με πρόφαση την ασφάλεια μας, σκέφτομαι αυτούς που μας "δανείζουν" χρήματα ζητώντας μετά τα διπλά.

Κι ύστερα σκέφτομαι... Να γκρεμίσω τη βίλα, να κάψω το εργοστάσιο, να πετάξω μια μετρα στους "προστάτες" μου, να κάψω τη σημαία και την κάμερα, να σπάσω την τράπεζα.

Όμως μετά θυμάμαι... πως αυτά που θέλω να κάνω τα κάνουν οι αλήτες, οι ακραίοι, οι περιθωριακοί, οι χουλιγκανς, οι φανατισμένοι...έτσι μου έχουν πεί... και πως αυτοί είναι ταραξίες, και τρομοκράτες και όχι σωστοί και έντιμοι πολίτες όπως εγώ και οι φίλοι μου. Και σίγουρα αυτοί που το είπαν έχουν δίκιο, γιατί φαίνονταν άνθρωποι μορφωμένοι, φορούσαν ακριβά κουστούμια και μιλούσαν πολύ ωραία...και ήταν και στην τηλεόραση... Αρα λοιπόν, μάλλον εγώ έκανα το λάθος. Ναι! Εκανα λάθος! Πάω τώρα να ανοίξω για λιγο την τηλεόραση και μετα να κοιμηθώ κι εγώ σαν έντιμος πολίτης. Κι αν ποτέ μου ξαναπεράσουν αυτές οι σκέψεις, θα τις διώξω αμέσως! Δεν θέλω να είμαι όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που λένε.
Καληνυχτα...

Τι γυρεύεις εσύ μεσα στην νύχτα των άλλων?? (Για τον αγγελακα....)

Ο Αγγελάκας ήταν αυτός που θαύμαζα περισσότερο. Ήταν αυτός που θα ήθελα να είναι πατερας μου, θείος μου, δάσκαλός μου. Ήταν αυτός που πίστευα ότι μπορούσα να κάτσω μαζί του με τις ώρες να συζητάω και κυρίως αυτός που με γέμιζε ελπίδα, ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Θαύμαζα την μουσική και τους στίχους του Μέσα στα τραγούδια του έβρισκα τον εαυτό μου, τους προβλημματισμούς μου, τις ιδέες μου. Ήταν ο άνθρωπος που ήθελα περισσότερο απο οποιονδήποτε αλλον, να γνωρίσω και να συζητήσω μαζί του.

Κάποια στιγμή έμαθα ότι έπαιρνε πρέζα. Απογοητεύτηκα λίγο. Όλα αυτά τα τραγούδια που μιλούσαν για ελευθερία, για αντίσταση, για επανάσταση ήταν γραμμένα από κάποιον ο οποίος ήταν εξαρτημένος από την πιο ηλίθια εξάρτηση που υπάρχει. Απο κάποιον που την ώρα που τα έγραφε, απλώς είχε πάρει τη δόση του. Παρ' όλα αυτά συνέχιζα να τον θαυμάζω. Άλλωστε (μεταξύ μας) ποιος τραγουδιστής δεν έχει πέσει κάπου (είτε λέγεται ποτό, είτε πρέζα, είτε κόκκα). Και στην τελική δεν έχω προβλημμα με τα πρεζάκια. Πως να χω, αφού τόσοι άλλοι τραγουδιστές που εκτιμώ πολύ, ήταν και αυτοί εξαρτημένοι.

Ύστερα όμως άρχισα να βλέπω κλιπάκια του στο mad και συμμετοχή στα mad music awards, συνεντευξεις παντού, φωτογραφίσεις, cd σε περιοδικά που παλαιότερα τα έκραζε, τον τσίπρα να "τραγουδάει" στιχάκια του ως απαντήσεις σε άλλους πολιτικούς, και να τον ακούω σε συναυλίες του να την μπαίνει σ'αυτούς που του φώναζαν "Ω ειν'ωραία στον παράδεισο".... Ποιος? Ένας άνθρωπος που πριν από μερικά χρόνια, πριν τον καταπιεί κι αυτόν το πηγάδι της μουσικής βιομηχανίας, του χρήματος και της δόξας, αρνούνταν να δώσει συνεντεύξεις στα ίδια περιοδικά που τώρα φωτογραφίζεται στο εξώφυλλο λέγοντας ότι είναι εμπορικά, αποδοκίμαζε όλους αυτούς που "ξεπουλιούνται στην tv", και απευθυνόταν "στα παιδιά που βράζει το αίμα τους", όπως έλεγε σε συνεντευξεις του. Λοιπον? Τώρα τι? Ξεπουλήθηκε κι αυτός? ή μήπως άλλαξε το κοινό που απευθύνεται?

Και κάπως έτσι ένα "είδωλο" μου, ένας άνθρωπος που θαυμαζα και πίστευα γκρεμίστηκε, γεμίζοντας με απογοητευση.

Λοιπον, τελικά χάθηκες μέσα στην νύχτα των άλλων?.....

.....

ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ !!

Είστε όλοι κουκουλοφόροι!
Μόνο που οι κουκούλες σας έχουν και σχέδια.
Έχουν ζωγραφισμένα πρόσωπα, που γελάνε ή θλίβονται
Έχουν ζωγραφισμένα τα πρόσωπα που θέλετε να βλέπουν οι άλλοι
Έχουν ζωγραφισμένα ψεύτικα πρόσωπα
Και δεν τις βγάζετε ποτέ
Ζείτε μ’αυτές.
Μεγαλώνετε μ’ αυτές
Ερωτεύεστε μ’ αυτές
Κι αν καμιά φορά τύχει κάποιος να την βγάλει
Τότε όλοι θα δούν ένα πρόσωπο περίεργο
Ένα πρόσωπο ξένο
Ένα πρόσωπο αλλιώτικο
Τότε όλοι θα απορήσουν
Θα φοβηθούν
Θα τρομάξουν
Και θα του ζητήσουν να την ξαναφορέσει
Γιατί ο κόσμος τρομάζει με την αλήθεια
Ο κόσμος τρομάζει με το πρόσωπο πίσω απ’ την κουκούλα
Ο κόσμος αγαπάει το ψέμα
Ο κόσμος αγαπάει τις μεταμφιέσεις
Ο κόσμος προτιμά την ζωγραφιά
Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων
Σε ένα πάρτυ μασκέ, με μεταμφιέσεις ίδιες μεταξύ τους
Πετάξτε επιτέλους τις γελοίες κουκούλες σας
Κοιτάξτε ο ένας τα μάτια του άλλου
Δείξτε το αληθινό σας πρόσωπο
Είστε όλοι άγνωστοι κουκουλοφόροι!!!

Το παλιό μου το ...γκλομπ(κατα το παλιό μου παλτό)

ΜΙΑ ΠΑΡΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ "ΑΣΜΑΤΟΣ " (το παλιο μου παλτο)

Έχω πέσει και κλαίω στο παλιό μου το γκλόμπ
Που το είχα ξεχάσει στο πατάρι κλειστό
Μαζί με την στολή, που φορούσα παλιά
Για την περιπολία, στων εξαρχείων τα στενά

Τόσες κρύες στιγμές, στην καρδιά μου ζεστές
Μέσα στις καταλήψεις και στους δρόμους μετά
Μου εμαθε στις πορείες, να σκοτώνω εν ψυχρώ
Να περνάω καλά και να δέρνω όποιον βρω

Το παλιό μου το γκλόμπ

Και πέφταν τα δακρυγόνα, στο υγρό πάνω χώμα
Για μια ακόμα φορά, τους έκανα λιώμα
Και μια νύχτα τρελή, επιασα ενα πρεζόνι
Το εδερνα ως το πρωί κα εξω έριχνε χιόνι

Πως περάσαν τα χρονια, τι ειναι αυτα που φορώ?
Ποιον αλήτη ποιον πάνκι, θα συλλάβω εγώ?

Το παλιό μου το γκλόμπ
Το χαρίζω σε σένα
Να προσέχεις μικρέ μου
Γιατι μοιάζεις σε μένα

Βιντεο στο youtube by me

Εντυπωσεις απ'το πανηγύρι..(φοιτητικες εκλογες)

Καλως ήρθατε στο φεστιβάλ "φοιτητικές εκλογές". Το φεστιβάλ μας περιλαμβάνει μια γκάμα θεαμάτων και ψυχαγωγικού υλικού όπως θέατρο σκιών, μουσικοχορευτικές επιδείξεις, απαγγελία ποίησης, χειροτεχνίες και κυρίως αρχαίο θέατρο (αυτό με τα προσωπεία και τις μάσκες) σε μια ατμόσφερα τσίρκου και καρναβαλιού. Οι συμμετέχοντες εμφανίζονται με πολύχρωμα υπέροχα κουστούμια (με τους πρωταγωνιστές ντυμένους σε αποχρώσεις του μπλε, του κοκκινου, και του πράσινου) τα οποία έχει αναλάβει ο αντίστοιχος χορηγός. Ακολουθεί μια αναλυτικότερη περιγραφή του προγράμματος:
Το πρόγραμμα μας ξεκινάει με την έκθεση χειροτεχνίας, οπου οι καλλιτέχνες θα μας παρουσιάσουν τις δημιουργίες τους :ζωγραφική σε πανό, αυτοσχέδιασμοί στους τοίχους με αφίσες, χειροποίητα αυτοκολητάκια, ακόμη και γιγάντιες κατασκευές απο αφίσες.
Στη συνέχεια το μουσικοχορευτικό μέρος, που περιλαμβάνει ποικίλες μουσικές απο παπακωνσταντίνου και αντάρτικα μέχρι πέγκυ ζήνα και μπιτακια (ολα τα ακουσαμε αυτες τις μερες), καθώς και Live εμφανίσεις διασήμων καλιτεχνών (βλ. τσαλίκης, όναρ, τσίπρας, παπαρίγα).
Ακολουθεί η απαγγελία ποίησης. Υπέροχα 2στιχα ή και 4στιχα, απαγγέλει ο ένας καλλιτέχνης στον άλλον με ιδιαίτερο ζήλο και στόμφο. Ενδικτικά αναφέρουμε το εξής 2στιχο το οποίο αξίζει και το πρώτο βραβείο (και α και ου και δαπνδφκ) (και καπως έτσι μαθαίνεις και τα φωνήεντα)
Στη συνέχεια το θέατρο σκιών, στο οποίο αυτή τη φορά συμμετέχετε και εσεις πολυαγαπημένο κοινό. Καλείστε, ένας ένας να περάσετε πίσω από το πανί του θεατρου σκιών και αφού διαλέξετε ποια φιγούρα του καραγκιόζη σας αρέσει περισσότερο να πειτε "ει μπαμπακο, αυτό θα βάλω στον φάκελο".
Τέλος το αρχαίο θέατρο. Αυτό γίνεται όλες τις μέρες του φεστιβάλ, με αποκορύφωση την τελευταία. Οι συμμετέχοντες εδώ δίνουν όλο τους το ταλέντο. Φορούν την μάσκα τους και παίζουν τους ρόλους τους όσο καλύτερα μπορούνε. Δυστυχώς οι περισσότεροι τις βγάζουν τις μάσκες, μετα το τέλος του φεστιβάλ και τις φυλάνε για του χρόνου.

Σας ευχόμαστε καλή διασκέδαση και ευχαριστούμε πολύ που δώσατε το παρόν σε μια τέτοια σημαντική εκδήλωση.

Αφιερωμένο, γενικα......

Μην νοσταλγείς,
Στων αναμνήσεων την λήθη μην χαθείς
Εχει στο δρόμο κάθε νυχτα γιορτές
Μεθυσμένους από όνειρα ποιητές

Μην φοβηθείς,
Στα αστέρια υπάρχει πάντα μέρος να κρυφτείς,
Ψαξε να βρείς τα χαμένα ξωτικά
Που πάντα δίπλα σου θα τραγουδούν κρυφά


Mην πλανευτείς,
Στου έρωτα την ζάλη μην αφεθείς
Κοιτα καλά τον ουρανό πρωτού ανοιξεις τα φτερά σου
Δέσε καλά μες στην καρδιά τα όνειρα σου

Μην απορείς,
Αν μια μερα σ’έναν αγνωστο τόπο βρεθείς
Ισως δεν άλλαξε ο τόπος, μα εσύ
Ισως δεν πέρασε μια μερα, μα ολοκληρη ζωή


Και μην ξεχάσεις,

Πως η απαντηση που χρόνια τώρα ψάχνεις
Κρύβεται κατω απτη σκιά του φεγγαριού
Κάτω απ'τις ρόδες του τελευταίου βαγονιού
Μεσα στης πόλης τα πιο σκοτεινά στενά
Στα μάτια αυτών που δεν δακρύζουν στα κρυφά

(17/1/08)

Το λεξικό των ΜΜΕ

ή αλλιώς :Πως παραφράζεται η πραγματικότητα και πως χάνουν το νόημα τους οι λέξεις. Λέξεις όπως : δύναμη, επίθεση, έγκλημα, αλήτης

-Αυτός που κλεβει μια φρατζόλα ψωμί είναι κλέφτης
Αυτός που κλέβει εκατομμύρια ευρό είναι διαπλεκόμενος

-Αυτός που κατεβαίνει στο δρόμο με μια κουκούλα κ ένα καδρόνι είναι τρομοκράτης
Αυτός που κατεβαίνει στο δρόμο με ασπίδα, μπότες, όπλο και δακρυγόνα είναι μονάδα αποκατασταση της τάξης

-Αυτός που καίει την ελληνική σημαία είναι αλήτης
-Αυτός που δέρνει με την ελληνική σημαία είναι εθνικόφρον

-Η μολότωφ είναι όπλο επίθεσης
-Το δακρυγόνο είναι μέσο καταστολής

-Το πέσιμο των αναρχικών είναι τρομοκρατική επίθεση
-Το πέσιμο των ματ είναι προσπάθεια αποκατάστασης της τάξης

-Το σπάσιμο μιας κάμερας είναι βανδαλισμός
-Το χτίσιμο ένος εμπορικού στη θέση ενός πάρκου είναι πρόοδος

-Το κάψιμο ένος αστυνομικου τμήματος είναι τρομοκρατική επίθεση
-Το γκρέμισμα μιας κατάληψης είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό(δεν υπαρχει καν λόγος να γίνει είδηση)

-Αν ο δολοφόνος είναι ελληνας αναφέρεται απλώς ως «δολοφόνος»
-Αν ο δολοφόνος είναι αλβανός αναφέρεται ως «ο αλβανός δολοφόνος»

-Οι καλλιεργητές χόρτου στα ζωνιανά είναι εγκληματίες
-Οι αστυνόμοι που πουλάνε πρέζα είναι …αστυνόμοι

-Αυτός που θα πει ψέματα στον φίλο του είναι ψεύτης
-Αυτός που θα πει ψέματα σε 300000 κόσμο είναι δημοσιογράφος

-Η 17 Ν είναι τρομοκρατική οργάνωση και καταδικάζεται απ’το κράτος
-Η χρυσή αυγή είναι θεσμοθετημένη οργάνωση και αναγνωρίζεται απ’ το κράτος